Gezien de relatief slechte staat van de wegeninfrastructuur, zijn verplaatsingen van meer dan 5 km zowiezo een avontuur.

Er worden veel inspanningen gedaan om het huidige wegennet te verbeteren, maar er is nog letterlijk en figuurlijk een lange weg te gaan.

De Albanezen hebben nog geen lange traditie van eigen wagens: tijdens het communistisch regime waren er zo goed als geen privé-wagens en enkel de partijbonzen lieten zich rondrijden door een chauffeur. Het gevolg hiervan is dat zo goed als niemand veel rij-ervaring heeft in dit land... en dat is eraan te zien. Het verkeer in de steden verloopt behoorlijk chaotisch en je moet ogen en oren voor achter links en rechts hebben om alles te zien. Het grootste probleem is wellicht de interpretatie van de claxon. Het getoeter kan betekenen: “Hoi, alles goed?” maar ook “let op fietser, ik ben een auto” of “ik ben niet van plan je voorrang te geven” of “ik heb geen zin om te remmen, dus rem jij maar” enzovoort... Ook het gesticuleren van de politiemannen zorgt soms wel wat voor verwarring: de gebaren die ze maken, betekenen de ene keer “stop en durf je niet meer te verroeren” en de andere keer “komaan zeg, gaat dat daar nog lang duren”...

Het stijgend aantal voertuigen, de slechte staat van het wegennet en de gebrekkige rij-ervaring en discipline zijn oorzaak van een voortdurend stijgend ongevallenaantal.

Verlichting is enkel aanwezig in de dorpen en steden, maar daarbuiten is deze zo goed als altijd afwezig. Het slalommen tussen de putten in het wegdek en het uitwijken voor onverlichte ezels (en dat is hier letterlijk een ezel dan) zorgen voor extra risico's.

Een internationaal rijbewijs is in elk geval noodzakelijk en ook de originele boorddocumenten van de wagen dien je steeds bij te hebben. Laat ze niet in de wagen achter: bij diefstal brengt je dat maar meer in de problemen.

Wegwijzers zijn meestal wel voorhanden, maar niet altijd even efficiënt geplaatst. Straatnaamborden zijn vaak onvindbaar. De laatste jaren beginnen in de grote steden de eerste bordjes te verschijnen, maar vaak zijn enkel de centrale straten of lanen aangeduid. Goede en gedetailleerde kaarten zijn niet makkelijk te vinden (in België vond ik er geen); in de betere Albanese boekhandel kan je wellicht een plan bemachtigen. De lokale bevolking is over het algemeen heel hulpvaardig, ze kunnen vaak ook advies geven over de kwaliteit van de wegen (soms rij je beter wat verder om voor een geasfalteerde weg dan de korte-weg-vol-putten-en-bulten).

In de bergen zijn deze adviezen nog belangrijker: de natuurelementen zijn hier sterker dan je wagen en goede informatie over de weg die je wilt gaan is dan onontbeerlijk (wegverschuivingen, rotsblokken en andere onverwachte obstakels zouden een plan lelijk kunnen dwarsbomen). Het gebruik van een 4x4 is hier zo goed als noodzakelijk.

Snelheidsbeperkingen kan je best respecteren: er worden heel wat snelheidscontroles door de politie uitgevoerd en naast een boete, kan een inbeslagname van het voertuig een heel vervelende zaak worden.

Voor fietsers en mountain-bikers is Albanië een geweldig land. Helaas is de infrastructuur en verkeersveiligheid van die aard dat fietsers er in de eerste plaats slachtoffer van worden. Dubbel uitkijken is dus zeker de boodschap.

Zelf ben ik al enkele keren met de wagen naar Albanië gereden. Afhankelijk van de eindbestemming bedraagt de afstand ongeveer 2400 km (vanuit België). Er zijn verschillende routes mogelijk, eventueel ook in combinatie met de boot (overtocht vanuit Triëste, Brindisi of Bari naar Durrës en Vlorë is mogelijk). Brussel – München – Salzburg – Ljubljana – Split is vlotte verbinding over autosnelweg. Vanaf Split gaat het iets trager, langs de Kroatische kust en door Montenegro naar Shkodër, de eerste grote Albanese stad.

Voor dat laatste stuk moet je toch zo'n 8 uur rekenen: de gemiddelde snel heid is er zo'n 50 - 60 km/u en zowel de Kroatische, Montenegrijnse als Albanese wegpolitie staat klaar om snelheidsovertreders enige euro's armer te maken... 

Ook de reis op zich is prachtig en een pauze op tijd en stond is zeker het overwegen waard...